χρηστοφόρος

-ον, Α

τίτλος αυλικού («τῷ τιμιωτάτῳ ἄπα καὶ χρηστοφόρῳ Παφνουτίῳ», πάπ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρηστός + < -φόρος*].